آمار
وب سایت:
روح من شکوه مکن
دست من و تو نیست
اکنونمان پیوندی ست کور بر گذشته ای دور !!
رسم براین بود
نوزادان آدمی بندگی را از سینه ی مادر بنوشند
و کودکان سر سپردگی را به نام علم بیاموزند
دخترکان لباس اطاعت و تسلیم در بر کنند
با چادر سفید به خانه بخت رفته
همچون مادرانشان در بستر فرمانبرداری بمیرند
و با کفنی سپید بر گور روند !!
رسم بر این بود
بردگی و بندگی تنها ارثی باشد که پدر بر فرزندان وا میگذارد
و این چنین بود که
پدرانمان در گذشته کاشتند و ما در کشتزار آینده درو کردیم !!
و هنوز هم که هنوز هست
این کشتزار نسلی به نسل دیگر میوه می دهد
رسم براین بود
لحظات بی قراری مرد را ، به زنی که خوشایندش نیست پیوند زنند
و پیکر زنی آزاد را ، در بستر شوهری نالایق که بوی تعفن از آن بر می خیزد
به زنجیر کشند
وبدینسان هر دو را به نام زندگی لگد مال کنند. !!
رسم بر این بود
کور کورانه بخوانیم و با گوشی ناشنوا بر حقایق پیروی کنیم
عروسکی باشیم در داستان خیمه شب بازی زندگی ،
و خواستمان را در جاده ی خودخواهی توانمندان قربانی کنیم !!
رسم بر این بود
در پی شهوتی پلید و چرکین
روح کودکان معصوممان را از دریای بیکران آسمانها
به خانه های نگون بختی و بیچارگی زمین
که جرم و جنایت بر خشت های زرین آن حکاکی شده
میهمان کنیم !!
و در آخر وامانده و مطرود بر گور زندگی بخوابانیم
رسم بر این بود
از راست بنویسم و از چپ بخوانیم !!
نیرنگ را زیرکی ، پر گویی را دانش ،فریاد به در بند را شجاعت
و ترس و بز دلی را خویشتن داری بنامیم
رسم بر این بود
تظاهر کنیم آنچه را که نیستیم
و بگوییم آنچه را که از درکش عاجزیم
آزادی را اسارت و زنجیر را رهایی بنامیم !!
رسم بر این بود
گاهی دوست بداریم و آغوش باز کنیم
گاهی نفرین کنیم و روی برگردانیم
روح من شکوه مکن
دست من و تو نیست
رسم روزگار این بود !!
ج _ علیخانی
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب
